وصال روحانی در روزنامه ایران ورزشی نوشت:
قهرمانی سزاوارانه فولاد در لیگ برتر فوتبال کشور که این تیم را به نماینده نخست ایران در مسابقات فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا تبدیل کرد، نه فقط قدمی بلند به سود این تیم بلکه قدمی به نفع همه تیمهای شهرستانی است که میخواهند چه در لیگ داخلی و چه میدانهای بینالمللی بدرخشند و از حریفان پرامکاناتتر نهراسند. امسال هر دو جام عمده فوتبال کشور نصیب تیمهای شهرستانی ما شد و پیشتر تراکتورسازی هم جام حذفی را برده بود تا سال، سال آنها باشد اما در میان آنها فولاد پروسه طولانیتر و سختتری را طی کرد زیرا باید در لیگی به طول 30 هفته بیشتر از بقیه امتیازگیری و کمتر از سایرین ضایعات میداشت و در حالی که در ابتدای فصل تصور میشد دو «بزرگ» پرهزینه تهرانی و سپاهان ابزار بهتر و کارآمدتری را برای انجام این مهم داشته باشند فولاد استواری و ثبات بیشتری را از جانب خود بروز داد. این تیم در رقابتهای فصل جاری لیگ قهرمانان آسیا هم موفقترین تیم بوده و در یکقدمی حضور در مرحله حذفی قرار دارد و تنها تیم بیشکست ایران در این رقابتها است، حال آنکه هر سه تیم دیگر و به ویژه استقلال روی لبه تیغ حرکت میکنند و اطمینانی به صعودشان نیست و نتوانستهاند قاطعیت و استمراری را در کارشان بروز بدهند که برای صعود به مرحله حذفی مورد نیاز است.
اینها تصادفی نیست
همه این موفقیتها نمیتواند تصادفی باشد و معلوم است که در این دو سال واقعا روی فولاد کار شده و برنامهها و روال کارش به دقت طراحی و تنظیم شده است البته میتوان گفت که در سه سالی هم که مجید جلالی سرمربی فولاد بود، برای اوجگیری مجدد این تیم و به ویژه بومیسازی تیم و جذب هر چه بیشتر جوانان منطقه به آن تلاش علمی زیادی صورت گرفته بود و باید متذکر شد که فولاد تا حدودی شبیه به سپاهان است و یک کار تشکیلاتی قوی و طولانی در تمامی این سالها در آن انجام شده و پشتوانه اصلی این باشگاه چنین عناصری است اما آنچه فولاد را به عنوان قهرمانی لیگ در این فصل رساند و همبازیان رحمانی و جماعتی را به موفقترین تیم ایران در آسیا تبدیل کرده، نه فقط فاکتورهای فوق بلکه در درجه اول کوشش و کارهای دو سال اخیر و تحت طراحی حسین فرکی و همکارانش بوده است.
خریدهای هوشمندانه
سوشا مکانی، عبدا... کرمی، ایوب والی، مهرداد جماعتی، لئوناردو پادوانی، امید خالدی، مهدی بدرلو، ایوب کلانتری، سروش رفیعی، بختیار رحمانی، ساسان انصاری، غلامرضا رضایی، اسماعیل شریفات، لوسیانو پریرا، لئوناردو چاوز، مهدی نوری و آرش افشین همه و همه سهم خود را در ترسیم وضعیت فعلی فولاد ادا کردهاند و شاید افشین به سبب رفت و برگشتی که به سپاهان داشت و یک نیم فصل خود را در آنجا هدر داد، نتوانسته باشد سهم بزرگی را به خود اختصاص بدهد اما حتی خریدهای نیم فصل اهوازیها هم بسیار هوشمندانهتر از رقبایشان صورت پذیرفت زیرا غلامرضا رضایی ناراضی در پرسپولیس، سوشا مکانی بیرون مانده از ترکیب نفت و لئوناردو پادووانی کوچ کرده به کشورهای عربی منطقه را همپا با افشین به اهواز بازگرداند و آنها چون انگیزهای فراوان برای اثبات مجدد حقانیت خود داشتند، از هر جهت به فولاد خدمت کردند.
یک جمع واحد
با این حال مهمترین و باارزشترین فاکتور در فولاد این است که در این تیم همه در یک اندازه با تیم همراهی و تلاش میکنند و اینطور نیست که اگر یکی دو نفر و حتی بیشتر از آن در ترکیب فولاد غایب باشند این تیم به وضوح تضعیف شود و برعکس تحت هر شرایطی کار خودش را میکند و با تمام وجود میکوشد و کم نمیآورد و چون هدف همگان خدمت به تیم است و نه بهرهگیریهای شخصی، فولاد تبدیل به یک «جمع واحد» شده و تیمی پیشروی ما قرار دارد که اگر هم یک الگو برای تمامی تیمهای دیگر باشگاهی کشورمان نباشد (که البته هست) درس تلاش گروهی به همگان میدهد و تحسین نکردن آن واقعا سخت است و این شاید حتی از فتح جامها هم که فولاد آن را مجددا و سالها بعد از فتح لیگ برتر چهارم آغاز کرده است، باارزشتر باشد.
حتی فراتر از فصل قبل
فرکی البته شروع بدی در اهواز در فصل گذشته داشت و ابتدا نتایج ضعیفی گرفت ولی از هفته دهم به بعد لیگ 1392-1391 که فولاد با طراحیهای او هماهنگ و کارآمد شد، این تیم دیگر قدمی به سمت عقب برنداشته است. چهارم شدن در آن فصل و کسب مجوز آسیایی یک موفقیت بزرگ برای فرکی تلقی شد اما حتی این نصیحت عقلایی که ماندن در اهواز برای سال دوم با توجه به دشواری مفرط تکرار دستاوردهای فصل اول به صلاح نیست و حتی خیرخواهان فرکی آن را به وی گوشزد کردند، او را به ترس نینداخت و او ماند و کاری کرد که از دستاوردهای فصل قبلی نیز بسیار مهمتر و پرارزشتر بود و حاصل آن تلاش اینک پیش روی ما است؛ تیمی که اگر واقعا فولادی، شکستناپذیر و ذوب نشدنی نباشد، منسجمترین و تیمترین تیم فعلی ایران است و حساب شده و منظم و دقیق کار میکند و هر کسی حاصل کار سایرین را کامل میکند و وحدت رفتاری و اتحاد تاکتیکی در آن حرف اول را میزند و با اینکه همه معترفند ستارههای این تیم بسیار کمتر از استقلال و پرسپولیسند، نفرات فولاد چه آنها که در زمین حضور دارند و چه کسانی که روی نیمکت نشستهاند، تقریبا همسطح نشان میدهند و 23 بازیکن تشنه خودنمایی و حریص برای پیروزی و منضبط برای حفظ آرمانهای تیمی و تاکتیکپذیر برای قرار گرفتن در هر قالبی جلب نظر میکنند و با اینکه باید اذعان داشت تعدادی از نفرات این تیم واقعا بهتر از سایرین هستند اما هر کس که به میدان میآید به سبب قرار گرفتن در چرخههای یک کار تیمی دقیق، حاصل مثبت خود را به جا میگذارد و همه در خدمت یک هدفند و آن، اعتلای تیم است.